Waarom we er terechtkwamen, zal ik later deze week nog wel eens vertellen, maar vorige week zat ik met collega's H. en H. op een drukke kermiszondag bij Restaurant La Fleurie in Oirschot. We zitten in een oude bakkerij, een pand dat van buiten niet al te bijzonder is, maar binnen erg sfeervol.
Na een vriendelijke ontvangst worden we naar onze tafel begeleid door een jonge ober en na een korte blik op de kaart zijn we er snel uit: we kiezen het Menu Fleurie van vier gangen, een klein wijnarrangementje, omdat we nog met de auto terug naar huis moeten.
Terwijl we genieten van een behoorlijke rij amuses (o.a. wasabinootjes, krokantjes van Parmezaanse kaas en een kerriesoepje met linzen en Hollandse garnalen), valt ons één ding op: onder het personeel bevindt zich een dame die zeer luidruchtig door het hele restaurant wervelt. Nieuwe gasten worden van achteruit de zaak luidop begroet. Waar zij ook is, we horen háár. Waarschijnlijk is ze de eigenaresse, want als ze gewoon personeel was, zou ze er niet lang werken. Gelukkig wordt het minder naarmate de avond vordert.
De voorgerechten maken nog niet heel veel indruk. Ik heb roulleaux van tong en zalm, die niet erg hoog op smaak zijn. Ze liggen op een salade van krabscharen. Die zijn wel hoog op smaak, maar ik proef maar weinig krab. Gelukkig wordt dit gerecht begeleid door een mooie citroengel en ook de gembermayonaise is erg lekker.
Tijd voor een tussengerecht. Eerst krijgen we een glas wijn, een Zuid-Afrikaanse rosé in mijn geval. We krijgen daarbij een ingestudeerd verhaal dat zenuwachtig wordt gepresenteerd, maar de wijn gaat prima samen met het absolute hoogtepunt van deze avond: stukjes piepkuiken van de barbecue met paddestoelen, pasta en een jus van ras el hanout. Ineens word ik nog blijer dat ik volgende week naar Marokko ga! Wat is ras el hanout toch lekker en wat past het prima in dit gerecht en bij de wijn. Echt een klassegerecht.
Dezelfde ober voorziet ons van wijn voor het hoofdgerecht. Ik hoop dat hij wat losser gaat vertellen als ik wat hulpvragen stel over de wijn. Het werkt: nu hij niet meer genoeg heeft aan het ingestudeerde praatje en moet gaan improviseren, zien we een spreker die weet waarover hij het heeft en er ontstaat een leuk gesprek over de wijn, een Chileense chardonnay. Deze wijn hoort bij het hoofdgerecht: gebakken snoekbaarsfilet met krokante paling in een saus van waterkers. Wederom een erg mooi gerecht. De stukjes paling hebben een krokant gefrituurd jasje. Vaak neemt dat een hoop smaak weg, maar dat is hier absoluut niet het geval: erg lekker. Het stuk snoekbaars is niet overal even dik, waardoor het dikke middenstuk mooi glazig is, maar de wat dunnere stukken aan de rand te gaar. Op dit minpuntje na, opnieuw ontzettend lekker, en mooi gepresenteerd!
Ik ben geen zoetekauw, dus als er kaas op de kaart staat, neem ik dat als nagerecht. Deze keer vind ik het echter zo veelbelovend klinken dat ik toch zwicht voor het mangotaartje met bramensorbet, zwarte-sesamkletskopjes en muntschuim. Gelukkig krijg ik daar geen spijt van: vooral die kletskopjes zijn erg goed.
Bij de koffie krijgen we nog een schaaltje bonbons dat we eerlijk delen. Een After-Eighthapje vind ik het lekkerste van dit leien plateautje. Als we daarna ook nog een alleszins redelijke rekening krijgen gepresenteerd, kunnen we uiterst tevreden het pand verlaten.
Later deze week zag ik een lijst van honderd restaurants die volgens clientèle en enkele professionals de grootste kans zouden maken op een ster. La Fleurie staat op dit lijstje. Zo'n lijst zegt natuurlijk niks (Hofstede De Blaak ontbreekt en het restaurant van een van de hoofd-samenstellers van de lijst prijkt bovenaan) en het lijkt me voor deze zaak nog wat te vroeg, maar voor een prima betaalbare goede keuken kun je zeker in Oirschot terecht!
Na een vriendelijke ontvangst worden we naar onze tafel begeleid door een jonge ober en na een korte blik op de kaart zijn we er snel uit: we kiezen het Menu Fleurie van vier gangen, een klein wijnarrangementje, omdat we nog met de auto terug naar huis moeten.
Terwijl we genieten van een behoorlijke rij amuses (o.a. wasabinootjes, krokantjes van Parmezaanse kaas en een kerriesoepje met linzen en Hollandse garnalen), valt ons één ding op: onder het personeel bevindt zich een dame die zeer luidruchtig door het hele restaurant wervelt. Nieuwe gasten worden van achteruit de zaak luidop begroet. Waar zij ook is, we horen háár. Waarschijnlijk is ze de eigenaresse, want als ze gewoon personeel was, zou ze er niet lang werken. Gelukkig wordt het minder naarmate de avond vordert.
De voorgerechten maken nog niet heel veel indruk. Ik heb roulleaux van tong en zalm, die niet erg hoog op smaak zijn. Ze liggen op een salade van krabscharen. Die zijn wel hoog op smaak, maar ik proef maar weinig krab. Gelukkig wordt dit gerecht begeleid door een mooie citroengel en ook de gembermayonaise is erg lekker.
Tijd voor een tussengerecht. Eerst krijgen we een glas wijn, een Zuid-Afrikaanse rosé in mijn geval. We krijgen daarbij een ingestudeerd verhaal dat zenuwachtig wordt gepresenteerd, maar de wijn gaat prima samen met het absolute hoogtepunt van deze avond: stukjes piepkuiken van de barbecue met paddestoelen, pasta en een jus van ras el hanout. Ineens word ik nog blijer dat ik volgende week naar Marokko ga! Wat is ras el hanout toch lekker en wat past het prima in dit gerecht en bij de wijn. Echt een klassegerecht.
Dezelfde ober voorziet ons van wijn voor het hoofdgerecht. Ik hoop dat hij wat losser gaat vertellen als ik wat hulpvragen stel over de wijn. Het werkt: nu hij niet meer genoeg heeft aan het ingestudeerde praatje en moet gaan improviseren, zien we een spreker die weet waarover hij het heeft en er ontstaat een leuk gesprek over de wijn, een Chileense chardonnay. Deze wijn hoort bij het hoofdgerecht: gebakken snoekbaarsfilet met krokante paling in een saus van waterkers. Wederom een erg mooi gerecht. De stukjes paling hebben een krokant gefrituurd jasje. Vaak neemt dat een hoop smaak weg, maar dat is hier absoluut niet het geval: erg lekker. Het stuk snoekbaars is niet overal even dik, waardoor het dikke middenstuk mooi glazig is, maar de wat dunnere stukken aan de rand te gaar. Op dit minpuntje na, opnieuw ontzettend lekker, en mooi gepresenteerd!
Ik ben geen zoetekauw, dus als er kaas op de kaart staat, neem ik dat als nagerecht. Deze keer vind ik het echter zo veelbelovend klinken dat ik toch zwicht voor het mangotaartje met bramensorbet, zwarte-sesamkletskopjes en muntschuim. Gelukkig krijg ik daar geen spijt van: vooral die kletskopjes zijn erg goed.
Bij de koffie krijgen we nog een schaaltje bonbons dat we eerlijk delen. Een After-Eighthapje vind ik het lekkerste van dit leien plateautje. Als we daarna ook nog een alleszins redelijke rekening krijgen gepresenteerd, kunnen we uiterst tevreden het pand verlaten.
Later deze week zag ik een lijst van honderd restaurants die volgens clientèle en enkele professionals de grootste kans zouden maken op een ster. La Fleurie staat op dit lijstje. Zo'n lijst zegt natuurlijk niks (Hofstede De Blaak ontbreekt en het restaurant van een van de hoofd-samenstellers van de lijst prijkt bovenaan) en het lijkt me voor deze zaak nog wat te vroeg, maar voor een prima betaalbare goede keuken kun je zeker in Oirschot terecht!
