"De olijfboom staat voor traditie en kwaliteit, kenmerken die dit restaurant graag deelt. Dankzij de rustieke charme en warme ambiance waant u zich in Noord-Italië, het eten doet u helemaal wegdromen. De traditionele Italiaans-mediterrane keuken wordt gekookt zoals het hoort: met verse producten, gul en boordevol smaak!"
Wetende dat we de zaterdag in Tilburg door zouden brengen, zochten we een aardig etablissement om de avond in door te brengen. Bovenstaande recensie in de Michelingids deed ons besluiten om L'Olivo met een bezoekje te vereren. Bovendien heeft dit restaurant een Bib Gourmand, wat aangeeft dat de kwaliteit goed is en dat een driegangendiner maximaal 31 euro kost.
Doorgaans vind ik de kwaliteit van de amuses een goede graadmeter voor de rest van de avond dus ik schrok toen we een bord kregen met een bakje olijven, een bakje zoute sticks, een bakje pittige filet americain, wat lepeltjes met een prakje van forel en iets ondefinieerbaars in het midden. Volgens de uitleg hadden we allerlei traditionele Italiaanse specialiteiten gekregen, maar voor ons bleef het niet meer dan olijven en zoute sticks met filet americain. De forelklodder was wel aardig en ook het ondefinieerbare middelste snackje was wel lekker.
De ober komt aan de tafel. Hij heeft het menu van buiten geleerd en dreunt vijftien gerechten op. Een kaart krijgen we niet. Een kostenplaatje dus ook niet. De vraag of we een drie- of een viergangenmenu willen, doet ons vermoeden dat we met de keuze voor drie gangen kiezen voor het menu van maximaal 31 euro. Ter plekke moeten we onze keuze maken uit dat wat we hebben kunnen onthouden.
Als voorgerecht nemen we eenmaal antipasto van vis en driemaal van gevogelte. Ik weet dat een antipasto een eenvoudig voorafje is voor het hoofdgerecht, maar het is allemaal wel érg eenvoudig. Een blaadje sla op een bord waar vier dingen omheen zijn gegooid, onder andere een rillette met botjes erin. Terwijl we dit opeten, zien we hoe een personeelslid een lichtschakelaar die te hoog voor haar zit, omzet door een gastenstoel bij een tafel weg te halen en daar met haar schoenen aan op te gaan staan.
De hoofdgerechten zijn ok. Net een tikje te gaar, maar ze konden ermee door. Erg fijn dat een personeelslid, terwijl wij zitten te eten niet alleen een pan rösti, maar ook een lege sigarettenverpakking achterlaat op onze tafel.
We besluiten het nagerecht elders te gaan eten en de rekening te vragen. Dan krijgen we de schrik van ons leven. We hebben slechts twee gangen per persoon genomen van het driegangenmenu van 31 euro. De rekening bedraagt in totaal TWEEHONDERD euro! De glazen wijn die we hebben genuttigd (die overigens goed werden uitgelegd, én lekker waren, om niet alleen maar te zeiken) bleken negen euro per stuk te kosten. Dat waren er zes, dus zelfs in die wetenschap is de rekening onverklaarbaar hoog.
Teleurgesteld verlaten we het pand om een ijsje te gaan halen op de hoek. Hopelijk komt Michelin nog eens langs voor een second opinion...
Wetende dat we de zaterdag in Tilburg door zouden brengen, zochten we een aardig etablissement om de avond in door te brengen. Bovenstaande recensie in de Michelingids deed ons besluiten om L'Olivo met een bezoekje te vereren. Bovendien heeft dit restaurant een Bib Gourmand, wat aangeeft dat de kwaliteit goed is en dat een driegangendiner maximaal 31 euro kost.
Doorgaans vind ik de kwaliteit van de amuses een goede graadmeter voor de rest van de avond dus ik schrok toen we een bord kregen met een bakje olijven, een bakje zoute sticks, een bakje pittige filet americain, wat lepeltjes met een prakje van forel en iets ondefinieerbaars in het midden. Volgens de uitleg hadden we allerlei traditionele Italiaanse specialiteiten gekregen, maar voor ons bleef het niet meer dan olijven en zoute sticks met filet americain. De forelklodder was wel aardig en ook het ondefinieerbare middelste snackje was wel lekker.
De ober komt aan de tafel. Hij heeft het menu van buiten geleerd en dreunt vijftien gerechten op. Een kaart krijgen we niet. Een kostenplaatje dus ook niet. De vraag of we een drie- of een viergangenmenu willen, doet ons vermoeden dat we met de keuze voor drie gangen kiezen voor het menu van maximaal 31 euro. Ter plekke moeten we onze keuze maken uit dat wat we hebben kunnen onthouden.
Als voorgerecht nemen we eenmaal antipasto van vis en driemaal van gevogelte. Ik weet dat een antipasto een eenvoudig voorafje is voor het hoofdgerecht, maar het is allemaal wel érg eenvoudig. Een blaadje sla op een bord waar vier dingen omheen zijn gegooid, onder andere een rillette met botjes erin. Terwijl we dit opeten, zien we hoe een personeelslid een lichtschakelaar die te hoog voor haar zit, omzet door een gastenstoel bij een tafel weg te halen en daar met haar schoenen aan op te gaan staan.
De hoofdgerechten zijn ok. Net een tikje te gaar, maar ze konden ermee door. Erg fijn dat een personeelslid, terwijl wij zitten te eten niet alleen een pan rösti, maar ook een lege sigarettenverpakking achterlaat op onze tafel.
We besluiten het nagerecht elders te gaan eten en de rekening te vragen. Dan krijgen we de schrik van ons leven. We hebben slechts twee gangen per persoon genomen van het driegangenmenu van 31 euro. De rekening bedraagt in totaal TWEEHONDERD euro! De glazen wijn die we hebben genuttigd (die overigens goed werden uitgelegd, én lekker waren, om niet alleen maar te zeiken) bleken negen euro per stuk te kosten. Dat waren er zes, dus zelfs in die wetenschap is de rekening onverklaarbaar hoog.
Teleurgesteld verlaten we het pand om een ijsje te gaan halen op de hoek. Hopelijk komt Michelin nog eens langs voor een second opinion...
