Afgelopen week ben ik voor de zoveelste keer begonnen aan een poging om iets aan mijn gewicht te doen. Na jaren van zelfbenoemde goeroes als Michel Montignac, Sonja Bakker en Dokter Frank ben ik aangekomen bij een nieuwe methode; één waarvan ik nooit had verwacht dat ik er terecht zou komen. Ik ben dan ook zeer sceptisch over alle ideeën waarover ik heb gelezen, maar het klinkt wel als een manier die ik vol zou kunnen houden vanwege de zaken en hoeveelheden die ik mag eten. Ik heb het over paleo.
Waarom vind ik paleo iets verschrikkelijks? Om te beginnen omdat ik dagelijks twee e-mails krijg die barstensvol gruwelijke taalfouten staan. Die mails verwijzen me door naar artikelen die barstensvol gruwelijke taalfouten staan. Tot zo ver de beroepsdeformatie. Het ergste is dat paleo geen afslank- of lifestylesysteem is. Paleo is een regelrechte religie. Ik krijg elke dag mail van een of andere Mitchel die gladde praatjes verkoopt om me binnen te halen, die me vertelt dat ik erbij hoor, dat hij niet zonder me kan. Hij zegt me dat wat hij zegt te belangrijk is om niet te delen met mijn vrienden. Ik krijg bijna een schuldgevoel, omdat ik dat echt niet ga doen. Aanhangers vinden dat alleen zij de juiste gewoontes hanteren en dat alle andere mensen het slecht doen en zich langzaam naar een gewisse dood vreten.
Maar de ideeën op zich spreken me aan: je eet alleen biologisch, geen E-nummers, geen graanproducten en geen zuivel. Er blijven dan genoeg dingen over die de moeite waard zijn om te eten en met een paar kookboeken uit de paleoreeks kun je voor voldoende variatie zorgen. Dat is voor mij heel belangrijk om het vol te houden.
Waarom nu ineens verhalen hierover op dit blog? Heel eenvoudig: ik wil na elf jaar eindelijk weer een keer minder dan 100 kilo gaan wegen en dit is mijn stok achter de deur. Als ik er wekelijks over schrijf, is de verleiding om er weer mee op te houden veel minder groot.
Elke week eet ik zes dagen paleo, en één dag neem ik om uit eten te gaan of te kunnen genieten van dingen die te lekker zijn om helemaal weg te laten uit mijn dieet: brood, kaas en whisky. Na een week, waarin ik heerlijke (maar ook erg smerige dingen) heb gegeten zijn in ieder geval de eerste drie kilo eraf. Een goede motivatie om door te zetten.
Waarom vind ik paleo iets verschrikkelijks? Om te beginnen omdat ik dagelijks twee e-mails krijg die barstensvol gruwelijke taalfouten staan. Die mails verwijzen me door naar artikelen die barstensvol gruwelijke taalfouten staan. Tot zo ver de beroepsdeformatie. Het ergste is dat paleo geen afslank- of lifestylesysteem is. Paleo is een regelrechte religie. Ik krijg elke dag mail van een of andere Mitchel die gladde praatjes verkoopt om me binnen te halen, die me vertelt dat ik erbij hoor, dat hij niet zonder me kan. Hij zegt me dat wat hij zegt te belangrijk is om niet te delen met mijn vrienden. Ik krijg bijna een schuldgevoel, omdat ik dat echt niet ga doen. Aanhangers vinden dat alleen zij de juiste gewoontes hanteren en dat alle andere mensen het slecht doen en zich langzaam naar een gewisse dood vreten.
Maar de ideeën op zich spreken me aan: je eet alleen biologisch, geen E-nummers, geen graanproducten en geen zuivel. Er blijven dan genoeg dingen over die de moeite waard zijn om te eten en met een paar kookboeken uit de paleoreeks kun je voor voldoende variatie zorgen. Dat is voor mij heel belangrijk om het vol te houden.
Waarom nu ineens verhalen hierover op dit blog? Heel eenvoudig: ik wil na elf jaar eindelijk weer een keer minder dan 100 kilo gaan wegen en dit is mijn stok achter de deur. Als ik er wekelijks over schrijf, is de verleiding om er weer mee op te houden veel minder groot.
Elke week eet ik zes dagen paleo, en één dag neem ik om uit eten te gaan of te kunnen genieten van dingen die te lekker zijn om helemaal weg te laten uit mijn dieet: brood, kaas en whisky. Na een week, waarin ik heerlijke (maar ook erg smerige dingen) heb gegeten zijn in ieder geval de eerste drie kilo eraf. Een goede motivatie om door te zetten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten