Even een klein berichtje tussendoor over vrienden maken. Ik heb namelijk het geheim ontdekt, dus onvrijwillige kluizenaars en andere vriendlozen let op! Het is tamelijk eenvoudig!
Het zal niet onopgemerkt zijn gebleven dat ik de laatste tijd niet erg bescheiden ben in de keuze van de restaurants waar ik ga eten. Nu viel me op dat daar regelmatig in één van de exclusieve gangen een ‘lolly’ verborgen zit: een stokje met daaraan een chocoladebolletje met daarin een vloeibare vulling. Zo kreeg ik bij Da Vinci een klokvormige lolly met een vloeibare perenvulling als amuse. Weken heb ik mijn hoofd gebroken over het geheim! Hoe vul je nu een ‘chocolade-omhulsel’ met iets vloeibaars? Geklungel door het op te bouwen in laagjes? Een injectiespuit? Allemaal veel te onpraktisch!
Tot ik werd getroffen door een geniale breenweef. Ik moet de vulling natuurlijk gewoon invriezen in de gewenste vorm en daarna in de warme chocolade dopen! De chocolade stolt, de vulling smelt en klaar is mijn lolly! Dolgelukkig met mijn ingeving rende ik naar de supermarkt om witte chocolade te halen, zonder na te denken waarmee ik die dingen überhaupt wilde gaan vullen. Bij de Appie bedenk ik dat ik meteen maar ga voor een bijzondere smaakexplosie, waarvoor ik een aantal ingrediënten insla.
Thuis haal ik een bakje verse ananas door de blender. Het mag bekend zijn dat ik nagerechten alleen accepteer als er chocolade of alcohol inzit. De chocolade heb ik natuurlijk al, maar waarom zou ik ze niet gewoon allebei gebruiken in dit feestje? Ik maak de ananas blij door er een flinke scheut Jack Daniëls in te gooien. Scheutje room erin én mijn geheimpje: een handje gehakte basilicum. Even lekker laten trekken, verdelen over een ijsklontjesbakje en de vriezer in!
Als de blokjes half zijn opgesteven voorzie ik ze allemaal van een cocktailprikker, zodat ik ze straks makkelijker kan dopen in de chocolade, waarmee ik begin als ik de blokjes keihard zijn. De witte chocolade smelt ik in een chocoladefondueset. Na een tijdje heb ik er zo’n twaalf die in de koelkast gaan om af te koelen en op te warmen. Als ik er uiteindelijk één in mijn mond stop is de explosie precies zoals ik hem wilde: je proeft meteen de ananas, waarna je een onverwachte kick krijgt van de whiskey. Uiteindelijk blijf je verrast achter met een basilicumtwist in je mond.
Nu waar ik eigenlijk naartoe wilde. Deze snoepjes zijn de vriendenmakers waarover ik het in het begin had! Zes nam ik er mee naar mijn werk om uit te delen aan mensen van wie ik weet dat ze een culinair hoogstandje kunnen waarderen. Natuurlijk zonder erbij te vertellen waaruit de vulling bestaat! Collega’s JW, IS, HW en BB… stuk voor stuk ontstaat in hun mond precies wat ik bedoeld had en elke keer ben ik iets betere vriendjes met deze mensen dan voorheen!
Exacte receptuur kan ik niet geven, maar voor iemand die echt op zoek is naar vrienden kan het natuurlijk niet te veel moeite zijn om op gevoel even dit hapje in elkaar te knutselen. Sorry. Dit gerecht te bereiden. Met respect over je product praten leerde Mario Ridder me vandaag…
Het zal niet onopgemerkt zijn gebleven dat ik de laatste tijd niet erg bescheiden ben in de keuze van de restaurants waar ik ga eten. Nu viel me op dat daar regelmatig in één van de exclusieve gangen een ‘lolly’ verborgen zit: een stokje met daaraan een chocoladebolletje met daarin een vloeibare vulling. Zo kreeg ik bij Da Vinci een klokvormige lolly met een vloeibare perenvulling als amuse. Weken heb ik mijn hoofd gebroken over het geheim! Hoe vul je nu een ‘chocolade-omhulsel’ met iets vloeibaars? Geklungel door het op te bouwen in laagjes? Een injectiespuit? Allemaal veel te onpraktisch!
Tot ik werd getroffen door een geniale breenweef. Ik moet de vulling natuurlijk gewoon invriezen in de gewenste vorm en daarna in de warme chocolade dopen! De chocolade stolt, de vulling smelt en klaar is mijn lolly! Dolgelukkig met mijn ingeving rende ik naar de supermarkt om witte chocolade te halen, zonder na te denken waarmee ik die dingen überhaupt wilde gaan vullen. Bij de Appie bedenk ik dat ik meteen maar ga voor een bijzondere smaakexplosie, waarvoor ik een aantal ingrediënten insla.
Thuis haal ik een bakje verse ananas door de blender. Het mag bekend zijn dat ik nagerechten alleen accepteer als er chocolade of alcohol inzit. De chocolade heb ik natuurlijk al, maar waarom zou ik ze niet gewoon allebei gebruiken in dit feestje? Ik maak de ananas blij door er een flinke scheut Jack Daniëls in te gooien. Scheutje room erin én mijn geheimpje: een handje gehakte basilicum. Even lekker laten trekken, verdelen over een ijsklontjesbakje en de vriezer in!
Als de blokjes half zijn opgesteven voorzie ik ze allemaal van een cocktailprikker, zodat ik ze straks makkelijker kan dopen in de chocolade, waarmee ik begin als ik de blokjes keihard zijn. De witte chocolade smelt ik in een chocoladefondueset. Na een tijdje heb ik er zo’n twaalf die in de koelkast gaan om af te koelen en op te warmen. Als ik er uiteindelijk één in mijn mond stop is de explosie precies zoals ik hem wilde: je proeft meteen de ananas, waarna je een onverwachte kick krijgt van de whiskey. Uiteindelijk blijf je verrast achter met een basilicumtwist in je mond.
Nu waar ik eigenlijk naartoe wilde. Deze snoepjes zijn de vriendenmakers waarover ik het in het begin had! Zes nam ik er mee naar mijn werk om uit te delen aan mensen van wie ik weet dat ze een culinair hoogstandje kunnen waarderen. Natuurlijk zonder erbij te vertellen waaruit de vulling bestaat! Collega’s JW, IS, HW en BB… stuk voor stuk ontstaat in hun mond precies wat ik bedoeld had en elke keer ben ik iets betere vriendjes met deze mensen dan voorheen!
Exacte receptuur kan ik niet geven, maar voor iemand die echt op zoek is naar vrienden kan het natuurlijk niet te veel moeite zijn om op gevoel even dit hapje in elkaar te knutselen. Sorry. Dit gerecht te bereiden. Met respect over je product praten leerde Mario Ridder me vandaag…
Je maakt dan weer geen vrienden door dit te delen met mensen die niks kregen.....
BeantwoordenVerwijderenWat Bianca zegt... ^^^
BeantwoordenVerwijderenIngrediënten hebben in een traditioneel recept een vaste relatie. Zo is er de klassieke verhouding tussen tomaten, mozzarella, basilicum, olijfolie, zout en peper. Op die hechte vriendschap van uiteenlopende bestanddelen kan een spijsbereider blindelings vertrouwen. De juiste dosering maakt van het gerecht een succes en bezorgt de kok bijval.
BeantwoordenVerwijderenHet combineren van componenten als chocola, ananas, whisky en basilicum is getuigen van durf. Toetsen of deze relatie in de juiste afweging een gangbare vriendschap gaat worden is een gewaagde exercitie. Wie gaat het probeersel proberen? Je maakt er vrienden mee, of niet.
Ik heb me dus laten verrassen door het culinair kleinood van Ruud. Zowel de gift als de onvermoede smaaksensatie die ik ervoer bij het doorbijten van zijn creatie bindt onverwacht mij een beetje meer met Ruud. Een opmerkelijk effect? Heb je de film 'Chocolat' wel eens gezien?
Ingrediënten tot vrienden maken en die vriendschap delen is vrienden maken. Stel voor om af en toe op de muffe werkvloer mensen te overrompelen met kleine gastronomische hoogstandjes. Vriendschappen met lekkere hapjes.