Opsporing verzocht

Hier volgt een verhaal over respect voor producten. En hoe het tonen daarvan niet altijd lukt, ondanks de beste bedoelingen.
Wie mij volgt op Twitter heeft ongetwijfeld meegekregen dat ik het afgelopen weekend in de keuken heb gestaan om wat dingetjes uit te proberen. Ik maakte geweldige crème brulées, maar wilde daarnaast ook experimenteren met de zoete aardappel. Bij dat product was ik immers aangeland in mijn Larousse Gastronomique.
Ik heb een heerlijk soepje gemaakt van deze oranje aardappel, met verder daarin als voornaamste smaakmaker een flink stuk chorizo. Een beetje van mezelf en een beetje van Jamie Oliver. De soep was enigszins aan de scherpe kant, maar dat kon hij hebben, mijns inziens.
Vorige week kon u lezen hoe ik vrienden maakte met mijn ananasbonbons. Naar aanleiding van die gebeurtenis hebben we toen maar afgesproken dat culinaire experimenten van collega's voortaan meegenomen zouden worden naar school om iedereen te laten proeven. Maandagmorgen stond ik dus vroeg op om mijn resterende crèmes brulées af te werken en om, voor de verfijning, mijn zoete-aardappelsoep nog even door een zeef te halen. Trots stapte ik naar buiten met mijn pannetje soep.
Buiten bleek het te hebben gevroren die nacht. Ik moest dus mijn ruiten schoonkrabben. Om mijn handen daarvoor vrij te hebben, zette ik het pannetje soep even op het dak van mijn auto.

Ik denk dat het overbodig is om dit verhaal verder af te maken, dus ik laat het slechts bij de volgende oproep:
Mocht u maandag ergens tussen de Dwarsstraat en de Beeksedijk in Goirle een pan soep gevonden hebben, of kwam u er thuis bij een blik in de spiegel achter dat u wel een heel vreemde hoed op had, laat u mij dat dan even weten middels een reactie op dit bericht...