Binnenkomen in een Grieks restaurant is altijd hetzelfde: het is er altijd donkerder dan in een gewoon restaurant, de tafels zijn verdeeld over een soort nissen, overal zijn reliëfs gemaakt die eeuwenoude muren moeten verbeelden, op de achtergrond klinkt het opgewonden gejengel van iemand die razendsnel met zijn plectrum over een of ander inheems snaarinstrument rost en, last but nog least, overal staat semi-Griekse kitsch: vazen, beelden, edelstenen, potscherven, strijdwagens, je kunt het zo gek niet bedenken. Je waant je bijna echt in Griekenland. Een jaar of tien geleden dan. De laatste keer dat ik er was, trok dat luie volk schreeuwend in colonne over straat om te roepen dat ze meer geld moesten verdienen, terwijl ze alle instanties die daar enigszins voor zouden kunnen zorgen met molotov-cocktails bekogelden. Zij hebben daar alle tijd voor, ze gaan immers op hun 53e met pensioen. Maar goed, voor dit een politiek beladen verhaal gaat worden, snel terug naar de Griekse restaurants.
Als ik een leek zou zijn, zou ik erg terugschrikken van het hierboven beschreven verhaal. Al die kitsch en die takkemuziek! Maar niks is minder waar. Op momenten dat ik snel even uit eten wil zonder sterren, ga ik het liefste naar de Griek, juist DOOR die hele rare sfeer die daar hangt. En natuurlijk omdat de meeste schotels in een Grieks restaurant bestaan uit héél veel vlees.
Woensdagavond zat ik in het restaurant Pallas Athene in Apeldoorn. De sfeer was meteen onmiskenbaar die van een Grieks restaurant. We werden hartelijk begroet door een rondbuikige Griek, die ons vriendelijk naar onze tafel begeleidde en meteen de drankbestelling opnam. Op opmerkingen die wij maakten, reageerde hij zeer adrem met immer een grote grijns op zijn gezicht.
Elke tafel die eten krijgt (ik denk nu: ´Hee, een metonymia´... da´s beroepsdeformatie...) wordt begroet met een vrolijk ´Hoppa´. Steeds brengt hij de hele tafel tegelijk eten. Bij onze tafel is dat makkelijk, gezien wij maar met z´n tweeën zijn. Wat verderop zit een gezien van vijf, maar ook die vijf enorme borden komen ineens naar de tafel. De Griek jongleert er nog net niet mee. (Mijn gedachten zijn overigens nog steeds bij die metonymia, omdat ik nu besef dat dat ook nog eens een Grieks woord is!)
Een laatste belangrijk punt: het eten dat wij daar krijgen, is het allerlekkerste Griekse eten dat ik ooit heb gehad (op die ene moussaka na op een terras in Korinthe). Het vlees is bewerkt met een olie met een zeer krachtige smaak en de tzatziki bevat voldoende knoflook. En er is een saladebar! Ik hou van Grieken met een saladebar!
Kleinigheidjes blijf je houden: de traditionele ouzo was lauw. In ouzo horen wat mij betreft van die witte vriesvlekjes te hangen. Buiten dat: ben je in de buurt van Apeldoorn, ga dan zeker even langs bij dit fijne restaurant, midden in het centrum!
Als ik een leek zou zijn, zou ik erg terugschrikken van het hierboven beschreven verhaal. Al die kitsch en die takkemuziek! Maar niks is minder waar. Op momenten dat ik snel even uit eten wil zonder sterren, ga ik het liefste naar de Griek, juist DOOR die hele rare sfeer die daar hangt. En natuurlijk omdat de meeste schotels in een Grieks restaurant bestaan uit héél veel vlees.
Woensdagavond zat ik in het restaurant Pallas Athene in Apeldoorn. De sfeer was meteen onmiskenbaar die van een Grieks restaurant. We werden hartelijk begroet door een rondbuikige Griek, die ons vriendelijk naar onze tafel begeleidde en meteen de drankbestelling opnam. Op opmerkingen die wij maakten, reageerde hij zeer adrem met immer een grote grijns op zijn gezicht.
Elke tafel die eten krijgt (ik denk nu: ´Hee, een metonymia´... da´s beroepsdeformatie...) wordt begroet met een vrolijk ´Hoppa´. Steeds brengt hij de hele tafel tegelijk eten. Bij onze tafel is dat makkelijk, gezien wij maar met z´n tweeën zijn. Wat verderop zit een gezien van vijf, maar ook die vijf enorme borden komen ineens naar de tafel. De Griek jongleert er nog net niet mee. (Mijn gedachten zijn overigens nog steeds bij die metonymia, omdat ik nu besef dat dat ook nog eens een Grieks woord is!)
Een laatste belangrijk punt: het eten dat wij daar krijgen, is het allerlekkerste Griekse eten dat ik ooit heb gehad (op die ene moussaka na op een terras in Korinthe). Het vlees is bewerkt met een olie met een zeer krachtige smaak en de tzatziki bevat voldoende knoflook. En er is een saladebar! Ik hou van Grieken met een saladebar!
Kleinigheidjes blijf je houden: de traditionele ouzo was lauw. In ouzo horen wat mij betreft van die witte vriesvlekjes te hangen. Buiten dat: ben je in de buurt van Apeldoorn, ga dan zeker even langs bij dit fijne restaurant, midden in het centrum!
Na kennis gemaakt te hebben met de heerlijke smaken, is meteen de verklaring van de rondbuikige Griek geboren! Jeetje wat was dat lekker!
BeantwoordenVerwijderenHmm, had ik net een heel bericht getypt. gaat het inloggen mis.
BeantwoordenVerwijderenNet terug uit Griekenland. Heerlijk eten. Ik bracht mee: olijfolie, olijven, oregano, tijm, salie en honing. Jammie!