Hoe wij ons in Rome voelden als illegalen

Zondag maakten we al een lange wandeling over de Quirinaal, langs de Trevifontein en het Pantheon, waarbij we ook de Santa Maria della Concezione aandeden. Omdat de crypte die dag gesloten was in verband met Nieuwjaarsdag, besloten we maandag terug te gaan, omdat deze toch op de weg ligt naar Villa Borghese, ons doel van die dag.

Vandaag is de crypte wel open. Na een vrijwillige bijdrage van minimaal één euro mogen we erin. Het tafereel is minder luguber dan ik had verwacht, maar daardoor niet minder bizar. Niet alleen staan hier de skeletten van de voornaamste monniken uit het verleden opgesteld, maar werkelijk élke versiering die je kunt vinden, is gemaakt van menselijke resten, voornamelijk botten. De plafonds zijn rijkelijk versierd met wervels, ribben en staartbenen en zelfs de kaarsenhouders die overal hangen, bestaan uit botten. In het laatste gewelf hangt een skelet met in zijn ene hand een zeis en in zijn andere hand een weegschaal, beide gemaakt van schouderbladen, ellepijpen en spaakbenen. Bij hem staat het opschrift: wij waren wat u bent, u wordt wat wij zijn. Foto´s maken was helaas verboden hier.

Na een tussenstop bij het plaatselijke Hardrockcafé lopen we over de Via Veneto naar Villa Borghese, het park in het noorden van Rome. Het is er vandaag heerlijk rustig en het weer is prachtig. Uren wandelen we door het park, waar, net zoals in de rest van Rome, het ene monument na het andere vanuit het niets ineens voor je staat. Hier en daar moeten we uitkijken om niet overhoop gereden te worden door gezinnetjes die de macht over hun vierpersoonsfietsen verliezen. We lopen langs Bioparco, de dierentuin, waarvoor we tien euro moeten neertellen. Dat hebben we er niet voor over en wat verderop ligt het Museo Civico di Zoologia, dat vol staat met zo´n vier miljoen opgezette dieren en dierlijke geraamten. Belooft onze reisgids. Dit museum kost zeven euro, dus verkiezen we dit boven de dierentuin.

Het begin van onze reis door het dierenrijk stelt helemaal niks voor en we zijn zeer teleurgesteld. Op een berg insecten na (zo kom je wel aan je vier miljoen) zijn alle opgestelde dieren duidelijk van plastic of lelijk bijgeschilderd. In het tweede deel wordt het echter een stuk interessanter. Mocht je er ooit komen, ren dan meteen door naar dit gedeelte, waar niet alleen een boel opgezette dieren staan, maar waar ook op een mooie manier het ambacht van de taxidermist stap voor stap inzichtelijk wordt gemaakt.

We komen terug in de centrale hal. Daar is op dat moment helemaal niemand. De bedoeling is hier waarschijnlijk dat je naar buiten gaat door de deur waardoor je bent binnengekomen. Ons Italiaans is echter zo goed, dat we een andere deur nemen. We staan in de tuin van het museum en zien maar twee wegen: terug door het museum of over de smalle paadjes door de struiken terug naar het park. Mijn trots verbiedt de eerste mogelijkheid, dus nemen we de weg door de tuin tot we weer op een breder pad zijn. En daar staan tot onze stomme verbazing levende olifanten. Wederom zijn er twee mogelijkheden: het museum is behekst of we zijn op buitengewoon illegale wijze in de dierentuin terechtgekomen. Aangezien heksen bij mij op dezelfde stapel vallen als geesten, god en Sinterklaas (hoewel, die laatste hééft wél bestaan), is de keuze hier duidelijk. We hebben ons zojuist schuldig gemaakt aan een strafbaar feit. En eerlijk is eerlijk, het anders zo saaie bezoek aan een dierentuin wordt daardoor ineens wel heel leuk. We maken nog een rondje langs de dwergnijlpaarden, waarna we de dierentuin ongestraft weer verlaten.

We eten een hapje in een klein tentje aan het meer, en lopen weer verder. Vanaf de rand van het park heb je een prachtig uitzicht over Rome. We lopen naar beneden en bereiken de Spaanse trappen. Daar waren we al geweest, dus we slaan beneden rechtsaf naar het Piazza del Popolo, het grootste plein van Rome, welbekend bij de liefhebbers van Dan Brown. We nemen even de tijd om uit te rusten en te lachen om de ontzettend slechte levende standbeelden hier. Langs de Tiber lopen we weer zuidwaarts tot we Piazza Navona bereiken. Daar is momenteel een grote markt bezig die het zicht op de Berninifontein helaas een beetje ontneemt. Wel genieten we natuurlijk van het 'verplichte' ijsje bij de beste-ijssalon die ik vroeger al leerde kennen, toen we met school naar Rome gingen. 's Avonds eten we (want we zijn in Italië!) sushi. Maar dat is weer een heel ander verhaal...