Afgelopen week logeerden wij een paar nachtjes in Herberg De Gouden Leeuw in Bronkhorst. Prachtig plaatsje, mooie herberg en een leuke omgeving. Zoals gebruikelijk ging ik op zoek naar wat goede restaurants in de buurt, waardoor ik deze keer terechtkwam in Zutphen: een tent met een ster en één met een Bib Gourmand.
We kiezen voor restaurant Galantijn, enerzijds omdat die wat goedkoper zijn dan ´t Schulten Hues en anderzijds omdat het daar net kreeftenweek is: voor 40 euro per persoon krijgen we daar vier gangen, waarvan er drie gebaseerd zijn op kreeft.
Dinsdagavond worden we ontvangen in Galantijn, terwijl iemand die eruit ziet als de baas achter de bar luidkeels staat te praten over zijn bovenbuurvrouw. Aan de tafel naast ons wordt luidruchtig gepraat over een hond die alleen maar ossenhaas eet. Ik meen aan de tafel Ronnie Tober te herkennen. Buiten hem zitten er nog drie volwassenen en een bekakt jongetje van wie onduidelijk is bij wie hij hoort, aangezien iedereen hem even aanraakt bij het naar buiten gaan om te roken. De baas van de zaak begint zich het gesprek over de hond te bemoeien en de mensen aan een tafel verder ook. Wij voelen ons vrij ongemakkelijk in deze vreemde situatie, die niet verandert zo lang we er zijn.
De amuse komt: een klein glaasje met garnalencocktail. Lekker origineel. Gelukkig wel met
Hollandse garnaaltjes, maar verder niet meer dan blokjes appel en cocktailsaus, blaadje sla, half cherrytomaatje.
Het gesprek aan de luidruchtige tafel en de rest van het restaurant verplaatst zich naar ene Bobby en Carla. Wij krijgen in de tussentijd een salade van kreeft en citrusfruit. Het is een enorme toren van, weliswaar goed aangemaakte, maar veel te veel sla. Bovenop prijken vijf stukjes koude kreeft, wat erg jammer is, want kreeft heeft warm veel meer smaak.
We zien de eigenaar onze kant op komen. Ineens maakt hij rechtsomkeert om achter de bar een krant in te zien. Als ik zie dat het De Telegraaf is, snap ik wat er aan de hand is. Dat leg ik in een later verhaaltje nog wel eens uit. We krijgen bisque d´homard, wat gewoon Frans is voor kreeftensoep en gelukkig wel lekker. Ook het hoofdgerecht, een hele kreeft, is erg goed bereid. We genieten er natuurlijk extra van omdat Ronnie Tober ons nog even smakelijk eten komt wensen.
Het toetje is weer in de stijl van de eerste twee gerechtjes: een bord fruit met een kwak ijs erop en een laagje crème fraîche. Het is niet vies (want zure room kan poep lekker maken!), maar dit kan mijn nichtje van vier ook klaarmaken.
Misschien heb ik een te hoge dunk van de Bib Gourmand, alleen omdat Hofstede De Blaak in Tilburg zo verschrikkelijk goed is. Dat schept verwachtingen die inmiddels tot twee keer toe, hier en in 't Kookhuys in Hilvarenbeek, niet werden waargemaakt. Volgende keer als ik in Zutphen ben toch maar voor 't Schulten Hues gaan.
We kiezen voor restaurant Galantijn, enerzijds omdat die wat goedkoper zijn dan ´t Schulten Hues en anderzijds omdat het daar net kreeftenweek is: voor 40 euro per persoon krijgen we daar vier gangen, waarvan er drie gebaseerd zijn op kreeft.
Dinsdagavond worden we ontvangen in Galantijn, terwijl iemand die eruit ziet als de baas achter de bar luidkeels staat te praten over zijn bovenbuurvrouw. Aan de tafel naast ons wordt luidruchtig gepraat over een hond die alleen maar ossenhaas eet. Ik meen aan de tafel Ronnie Tober te herkennen. Buiten hem zitten er nog drie volwassenen en een bekakt jongetje van wie onduidelijk is bij wie hij hoort, aangezien iedereen hem even aanraakt bij het naar buiten gaan om te roken. De baas van de zaak begint zich het gesprek over de hond te bemoeien en de mensen aan een tafel verder ook. Wij voelen ons vrij ongemakkelijk in deze vreemde situatie, die niet verandert zo lang we er zijn.
De amuse komt: een klein glaasje met garnalencocktail. Lekker origineel. Gelukkig wel met
Hollandse garnaaltjes, maar verder niet meer dan blokjes appel en cocktailsaus, blaadje sla, half cherrytomaatje.
Het gesprek aan de luidruchtige tafel en de rest van het restaurant verplaatst zich naar ene Bobby en Carla. Wij krijgen in de tussentijd een salade van kreeft en citrusfruit. Het is een enorme toren van, weliswaar goed aangemaakte, maar veel te veel sla. Bovenop prijken vijf stukjes koude kreeft, wat erg jammer is, want kreeft heeft warm veel meer smaak.
We zien de eigenaar onze kant op komen. Ineens maakt hij rechtsomkeert om achter de bar een krant in te zien. Als ik zie dat het De Telegraaf is, snap ik wat er aan de hand is. Dat leg ik in een later verhaaltje nog wel eens uit. We krijgen bisque d´homard, wat gewoon Frans is voor kreeftensoep en gelukkig wel lekker. Ook het hoofdgerecht, een hele kreeft, is erg goed bereid. We genieten er natuurlijk extra van omdat Ronnie Tober ons nog even smakelijk eten komt wensen.
Het toetje is weer in de stijl van de eerste twee gerechtjes: een bord fruit met een kwak ijs erop en een laagje crème fraîche. Het is niet vies (want zure room kan poep lekker maken!), maar dit kan mijn nichtje van vier ook klaarmaken.
Misschien heb ik een te hoge dunk van de Bib Gourmand, alleen omdat Hofstede De Blaak in Tilburg zo verschrikkelijk goed is. Dat schept verwachtingen die inmiddels tot twee keer toe, hier en in 't Kookhuys in Hilvarenbeek, niet werden waargemaakt. Volgende keer als ik in Zutphen ben toch maar voor 't Schulten Hues gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten