Geachte redactie van Red mijn vakantie,
Met veel bewondering kijk ik wekelijks naar jullie geweldige programma, waarin Alberto en Rob nergens vrolijk van worden en Nederlanders in het buitenland die zelf niet op durven te treden te hulp schieten.
Graag wil ik jullie het volgende voorleggen: de afgelopen week heb ik met een groep straatkinderen uit Constanta overnacht op het kampterrein Stejarul in Dambovita in Roemenië. Zoals u op de website kunt zien, als u het Roemeens beheerst, werd ons een prachtig kampterrein met allerhande faciliteiten beloofd. Hierbij een kleine en onvolledige opsomming van de gebreken waarmee wij moesten handelen:
* Bij aankomst bleken alle gebouwen buitengewoon smerig te zijn. Vorige groepen hadden afval onder de bedden achtergelaten, dat niet door de poetsploeg (indien die er een was), was verwijderd. Vloeren en sanitaire voorzieningen stonken en lagen vol plassen en rommel.
* Over die sanitaire voorzieningen gesproken: de meeste douches deden het niet. Van de douches die het wel deden spoot het (koude) water alle kanten op, behalve recht naar beneden.
* Ongeveer 50% van alle matrassen was nat, beschimmeld of doortrokken van spot. Ze stonken verschrikkelijk en sommige waren opengewerkt. Naar buiten springende veren, zoals vaak gezien in tekenfilms, waren aan de orde van de dag.
* Op mijn slaapkamer kon de kraan niet worden uitgedraaid. Dat resulteerde erin dat ik vier keer per nacht naar de wc moest. Toen het water in de wasbak niet meer wegliep, moesten we het water zelfs in zijn geheel laten afsluiten, om overstroming te voorkomen. Ook de stroom viel geregeld uit in alle huisjes.
* Zondagmiddag werd het volledige kampterrein bezet door dagjesmensen. Buiten onze eigen kamertjes was er op het hele door ons gehuurde kamp geen plekje voor ons te vinden om de kinderen te vermaken. Ter compensatie bood de kampbeheerder ons een flesje frisdrank aan.
Dat je op het hele terrein werd opgegeten door de muggen en ik mijn ribben gekneusd heb door te ruwe spelletjes met de kinderen, kan de kamporganisatie natuurlijk niet worden aangerekend. De lijst hierboven kan ik echter nog minimaal verdubbelen.
Ik hoor u denken: 'Maar als u al terug bent, waarom schakelt u ons dan nu pas in?' Het antwoord is eenvoudiger dan u denkt: uw programma is natuurlijk heerlijk om uit leedvermaak te bekijken, maar ik moet er niet aan denken dat ik op vakantie daadwerkelijk geconfronteerd zou worden met die twee bloedhonden. Daar zou ik niet zo vrolijk van worden!
Ondanks al deze gebreken hebben wij, en vooral de straatkinderen van Constanta, een geweldig kamp achter de rug. Hoewel ik het grootste deel op een ligbedje aan het zwembad heb doorgebracht, omdat ik niks anders kon, is een kamp in Roemenië nog nooit zo snel verlopen. Onze leerlingen hebben wederom fantastisch werk afgeleverd. Nu rest ons helaas nog één dag om te gaan kijken hoe alle kinderen wonen. En wat dat kampterrein betreft: wij hebben onze eigen manieren om duidelijk te maken dat het niet was zoals beloofd!
Met veel bewondering kijk ik wekelijks naar jullie geweldige programma, waarin Alberto en Rob nergens vrolijk van worden en Nederlanders in het buitenland die zelf niet op durven te treden te hulp schieten.
Graag wil ik jullie het volgende voorleggen: de afgelopen week heb ik met een groep straatkinderen uit Constanta overnacht op het kampterrein Stejarul in Dambovita in Roemenië. Zoals u op de website kunt zien, als u het Roemeens beheerst, werd ons een prachtig kampterrein met allerhande faciliteiten beloofd. Hierbij een kleine en onvolledige opsomming van de gebreken waarmee wij moesten handelen:
* Bij aankomst bleken alle gebouwen buitengewoon smerig te zijn. Vorige groepen hadden afval onder de bedden achtergelaten, dat niet door de poetsploeg (indien die er een was), was verwijderd. Vloeren en sanitaire voorzieningen stonken en lagen vol plassen en rommel.
* Over die sanitaire voorzieningen gesproken: de meeste douches deden het niet. Van de douches die het wel deden spoot het (koude) water alle kanten op, behalve recht naar beneden.
* Ongeveer 50% van alle matrassen was nat, beschimmeld of doortrokken van spot. Ze stonken verschrikkelijk en sommige waren opengewerkt. Naar buiten springende veren, zoals vaak gezien in tekenfilms, waren aan de orde van de dag.
* Op mijn slaapkamer kon de kraan niet worden uitgedraaid. Dat resulteerde erin dat ik vier keer per nacht naar de wc moest. Toen het water in de wasbak niet meer wegliep, moesten we het water zelfs in zijn geheel laten afsluiten, om overstroming te voorkomen. Ook de stroom viel geregeld uit in alle huisjes.
* Zondagmiddag werd het volledige kampterrein bezet door dagjesmensen. Buiten onze eigen kamertjes was er op het hele door ons gehuurde kamp geen plekje voor ons te vinden om de kinderen te vermaken. Ter compensatie bood de kampbeheerder ons een flesje frisdrank aan.
Dat je op het hele terrein werd opgegeten door de muggen en ik mijn ribben gekneusd heb door te ruwe spelletjes met de kinderen, kan de kamporganisatie natuurlijk niet worden aangerekend. De lijst hierboven kan ik echter nog minimaal verdubbelen.
Ik hoor u denken: 'Maar als u al terug bent, waarom schakelt u ons dan nu pas in?' Het antwoord is eenvoudiger dan u denkt: uw programma is natuurlijk heerlijk om uit leedvermaak te bekijken, maar ik moet er niet aan denken dat ik op vakantie daadwerkelijk geconfronteerd zou worden met die twee bloedhonden. Daar zou ik niet zo vrolijk van worden!
Ondanks al deze gebreken hebben wij, en vooral de straatkinderen van Constanta, een geweldig kamp achter de rug. Hoewel ik het grootste deel op een ligbedje aan het zwembad heb doorgebracht, omdat ik niks anders kon, is een kamp in Roemenië nog nooit zo snel verlopen. Onze leerlingen hebben wederom fantastisch werk afgeleverd. Nu rest ons helaas nog één dag om te gaan kijken hoe alle kinderen wonen. En wat dat kampterrein betreft: wij hebben onze eigen manieren om duidelijk te maken dat het niet was zoals beloofd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten