Da Vinci

Eindelijk kwam een grote wens uit. Al maanden vanaf de reservering keek ik dagelijks uit naar het moment dat ik met mijn zus zou gaan eten bij Da Vinci in Maasbracht. De wens was niet alleen twee sterren eten, maar dan ook meteen het meest exclusieve menu van de kaart met dito wijnarrangement. Voor wie dit vaker doet: stop maar met lezen, anders zul je bij elk enthousiast zinnetje waarschijnlijk denken: ´Haha, wat een beginneling!´ Deze avond zou alleen blijken dat niet álle begin moeilijk is.

Taxi´s hadden we geregeld voor de heen- en terugweg vanwege de grote hoeveelheden wijn die we zouden gaan consumeren. De hele dag al had ik wel een beetje een opgelaten gevoel. Zou ik niet toch een kledingvoorschrift aan moeten houden? Zou het niet erg stijf zijn allemaal? Zou ik niet ten onder gaan aan het gevoel zó decadent te gaan eten en zó veel geld uit te geven aan alleen een avondje uit eten?

Meteen bij ontvangst zijn die gevoelens allemaal weg. We worden vriendelijk ontvangen en we mogen ´om op te warmen´ gaan zitten in een soort loungeruimte waar ons een glas Moët & Chandon wordt ingeschonken. De sommelier komt zich voorstellen en ons kleine tafeltje wordt volgezet met diverse amuses, waaronder een ijsje van knolselderij en een bijzondere marshmellow van Limburgs kloosterbier. Als we, op diverse manieren, zijn opgewarmd, brengt onze gastheer ons naar onze tafel in het lagere gedeelte. Onderweg wordt ons een blik gegund in de open keuken.

Aan tafel ontvangen we nog een laatste groet uit de keuken, een zuurkoolcappuccino met piccadillyroom, vergezeld van een auberginebitterballetje. Die laatste blinkt uit in presentatie en smaak! Dan verschijnt Chef Reuten zelf aan tafel om te vragen of alles naar wens is en ons op te warmen voor het echte werk dat vanaf nu gaat beginnen. Zeven amuses achter de rug, zeven gangen te gaan!

We beginnen met een prachtig bord met diverse bereidingen van rundvlees, ganzenlever en pruimen. Er is niet alleen gespeeld met smaken, maar ook met texturen en temperaturen. Voorbeelden daarvan zijn een krokant hulsje van rodekool en ganzenleverijs. Hoogtepunt van dit bord is een balletje van ganzenlever dat is ingepakt in een pruimengelei.

Dit belooft wat! De gerechten waarop ik me het meest verheug, moeten nog komen. Twee diersoorten die ik nog nooit heb gehad, tarbot en oesters, komen eraan. Maar eerst is daar de tweede gang met kreeft. Kreeft behoort tot de lekkerste dingen die ik ken en wordt deze keer aangeboden in tempuravorm. Normaal vind ik het beslag bij tempura erg overheersend, maar hier wordt de smaak van de kreeft alleen maar versterkt. Ook de bouillabaisse waarin de tempura ligt draagt daaraan bij.

De gangen volgen elkaar in een heerlijk rustig tempo op. Er is alle tijd om optimaal te genieten van de gerechten en om uitgebreid bij te praten met mijn zus. Zij ging ervan uit dat we alleen per gang een glas bijpassende wijn zouden krijgen, maar lege glazen worden meteen vakkundig bijgevuld, rechtstreeks uit de fles, of uit een imposante decanteerkaraf. Ook wordt voortdurend brood aangevoerd en kunnen we kiezen uit spelt-, wit-, volkoren-, zuurdesembrood en brioches.

Extra aandacht verdient nog de zwezerik met ravioli. Ik hou ontzettend van orgaanvlees, maar de delicate zwezerik heb ik nog nooit gegeten. Hij is heerlijk krokant gebakken en ik ben meteen fan! Dit is nog veel lekkerder dan lever, hart of andere ingewanden. De zwezerik gaat perfect gepaard met een ravioli die is gevuld met zacht gegaarde kalfswang.

Nagerechten zijn niet ‘mijn ding’. De uitspraak dat iets niet ‘mijn ding’ is trouwens ook niet. Verder ben ik ook niet echt van het fruit en al helemaal niet van kersen. Toch maakt ook het dessert, met kersen, me nu enthousiast. Natuurlijk komt dat ook omdat het voldoet aan één van mijn twee voorwaarden waaraan een goed dessert moet voldoen: er moet chocolade óf alcohol in zitten. De witte-chocoladebombe is dan wel gevuld met een kers en wordt begeleid door diverse andere kersencreaties, na het hele gastronomische geweld dat die avond mijn slokdarm passeert, gaat dit hapje er nog makkelijk bij.

Nog is het niet voorbij! Als het menu is doorgewerkt krijgen we nog koffie en thee. Dat wil zeggen: niet meteen thee, maar we krijgen de theekáárt aangeboden. Bij onze keuze ontvangen we nog eens vijf friandises, waarna onze feestavond dan toch ten einde komt. De rekening zoals hieronder afgebeeld, heb ik, omdat ik waarschijnlijk nooit meer zó veel geld aan een restaurant zal uitgeven, maar in een lijstje gehangen…