De Leuf - Ubachsberg

Een dikke week geleden was het Heerlijk-10daagse, een uitgelezen mogelijkheid om op bezoek te gaan bij nog exclusievere restaurants dan normaal. Mijn keuze viel deze keer op De Leuf in Ubachsberg, met name omdat ik daar een goede indruk van heb gekregen door de aflevering van Topchef die daar vorig seizoen is opgenomen. Saillant detail is dat de aflevering die daar voor dit seizoen is opgenomen, wordt uitgezonden op de avond dat wij te gast zijn bij De Leuf.

Een taxi brengt ons door de smalle Zuid-Limburgse straatjes tot voor de deur van dit tweesterrenrestaurant, een prachtig opgeknapte oude boerderij. We worden gastvrij ontvangen en naar een patio geleid. Meteen vallen me de mooie keramieken kunstwerken op. Vrijwel meteen staan de preamuses op onze tafel. Kroepoek, dat is overduidelijk, maar dan pikzwart. Naast een ‘normaal gekleurde’ kroepoek op basis van aardappel krijgen we er een voorgeschoteld op basis van inktvisinkt, wordt ons uitgelegd. Als kleurmiddel kende ik het wel, maar als smaakmaker nog niet. Het is erg lekker, zeker met de Koreaanse dipsaus die we erbij krijgen.

We krijgen de optie een extra gang te nemen. Als ik hoor dat het om tarbot gaat, hoef ik niet lang na te denken: we gaan voor vier in plaats van drie gangen. Na de echte amuse, mierikswortelmousse met rode-uiengelei en rode-bietenijs, worden we naar onze tafel begeleid, waar we niet alleen brood aantreffen, maar ook heerlijke Marokkaanse kruidenkoeken met pompoenpitten. Snel volgen de eerste wijn, sauvignon blanc, en het voorgerecht: twee aparte schotels met tonijn. Op de hoofdschotel ligt tonijnsashimi en in het ‘zijschaaltje’ cannelloni van tonijn. Beide gerechtjes worden begeleid door diverse structuren van komkommer, sesamijs en kokkeltjes. Met name de cannelloni is echt ontzettend lekker.

Terwijl ik geniet van mijn uitzicht op de keramieken vogel die buiten uit een fonteintje lijkt te drinken, wordt de gang opgediend waar ik erg naar uitkeek: de tarbot. Ook hierbij vinden we diverse schelpdiertjes, maar het meest ben ik nog te spreken over de heerlijke citroengrassaus die om de tarbot heen ligt.

De wijn voor het hoofdgerecht wordt gebracht. Ramona flapt eruit dat de ober wel een lekker baantje heeft: beetje wijn rondbrengen en vertellen wat voor wijn het is. Hij stelt voor te ruilen. Ze wisselen nog net niet van plaats, maar Ramona begint al uit te leggen wat voor wijn hij in zijn handen heeft: rode wijn! Het blijkt een mooie Italiaanse wijn te zijn, die goed samengaat met ons volgende gerecht: lamsschouder met, hoe kan het ook anders in dit seizoen in deze streek, het Limburgse goud, heerlijke aspergekoppen. Bij de schotel krijgen we een kannetje met supersterke lamsjus.

Diverse bewerkingen van aardbei, rabarber, yoghurt en yuzu sluiten het diner af. Mijn gouden stelregel voor nagerechten is: er moet minimaal chocolade of drank in zitten. Fruit is al helemaal geen geliefd ingrediënt in mijn eigen nagerechten, maar vanavond heb ik genoten van al dit fruit.

Bij het koffieservies trekt Ramona nogmaals de aandacht van de ober. We hebben een bijzondere friandise: een bonbon van pure chocolade, gevuld met selderie (die ik zaterdag overigens heb proberen na te maken, maar dat was niet te vreten...). Ramona schrikt ervan dat de vulling vloeibaar is, en laat pardoes de bonbon in haar koffie vallen. De ober ziet het meteen en lost het met gevoel voor humor op: hij zegt het zeer te waarderen dat zij durft te experimenteren met smaken door de bonbon met haar koffie te mengen.

Dat laatste verdient extra aandacht. Het eten in deze zaak is natuurlijk fantastisch, maar de kwaliteiten van de bediening hier zijn ook geweldig! Die is namelijk zeer 'losjes' voor een tweesterrenzaak. Niks stijf of opgeprikt, maar perfect aanvoelend hoe gasten behandeld willen worden. Gelukkig komt chef Van de Bunt na het nagerecht ook nog even aan tafel om te vragen wat we ervan vonden. Dat vind ik toch altijd leuk! Ik heb meteen zijn boek Reis naar de sterren meegenomen, dat hij en zijn vrouw ter plekke gesigneerd hebben. Daarover schrijf ik later ook nog wel eens wat!

Wat mindere kanten waren dat het brood voor mijn smaak te hard was gebakken en dat de gerechten elkaar in een razend tempo opvolgden. Zeven uur waren we binnen en kwart voor negen zaten we al aan het nagerecht. Om daarvoor dit restaurant links te laten liggen? Zeker niet! Mocht je toch een leuk weekendje Zuid-Limburg doen, plan dan een avond in De Leuf in!