Hoe collega R. en ik bij de Treeswijkhoeve terechtkwamen heeft u allemaal HIER kunnen lezen. Vandaag iets meer over onze ervaringen.
Als we de parkeerplaats op willen rijden, wordt de weg geblokkeerd door een zakenmannerig type. Aan de kant gaan is blijkbaar geen optie voor hem. Waarschijnlijk ziet hij mijn auto niet eens, omdat die minimaal twee keer kleiner is dan de zijne. Duidelijk iemand die hier even de zoveelste zakenlunch komt wegwerken. Collega R. heeft hetzelfde opgelaten gevoel dat ik nog herken van mijn ´eerste keer´ bij Da Vinci. Hij heeft nog het beeld dat wij als ´twee middelbare-schoolleraartjes´ hier niet helemaal thuishoren. De blik die de zakenman ons toewerpt, zegt hetzelfde. Gelukkig kunnen wij de rest van de middag erg lachen om het steenkolenduits waarmee hij zijn klant toespreekt.
Genoeg over de anderen in de zaak! Wij worden, ook als leraartjes, natuurlijk keurig ontvangen en we krijgen een tafel in de tuin, met o.a. uitzicht op een citroenboom. De amuseparade begint. Eerst nog ´eenvoudig´ met op een hoge metalen pin gepresenteerde gemarineerde groenten, kroepoek van tomaat en basilicum met een mozzarelladipsaus, ook met tomaat en basilicum, en ontzettend lekkere olijven.
Daar blijft het niet bij. Er volgen nog twee kleine gerechtjes. Het eerste bestaat uit twee gedeelten: in een schaaltje liggen diverse structuurtjes van tomaat en parmezaanse kaas en op het dekseltje dat erbij hoort liggen een blokje zalm en verschillende bereidingen van komkommer. Vooral dat laatste is erg lekker. Het tweede gerechtje heeft buikspek in de basis met diverse garnituurtjes, waaronder een gefrituurde asperge. De opbouw is prachtig: de gerechten worden steeds mooier en we zijn prima opgewarmd voor het echte werk!
Het voorgerecht is kwartel. Met daarbij een marbré van ganzenlever en rookvlees. En asperges. Het is duidelijk dat het aspergeseizoen op z´n einde loopt, want bijna elk gerecht is ermee afgemaakt. Het lijkt of de kans nog even wordt benut ze te verwerken: mij hoor je niet klagen!
Over het tussengerecht wel een beetje. Maar dat gaat ook over kreeft en dat is nu eenmaal het lekkerste wat er is. De kreeft ligt in een kerriesaus die voor mij de smaak van de kreeft dusdanig overstemt dat ik de kreeft niet meer proef. Ook zitten er in de kreeft nog een paar baleintjes. Zoiets schijn je dan terug te moeten sturen, maar dat vind ik nog decadenter dan ´zomaar´ in je lunchpauze even in een sterrenrestaurant te gaan lunchen... Bij de kreeft wordt echter een gebakken oester geserveerd. Die maakt de kreeft helemaal goed. Die oester is echt het lekkerste dat ik deze middag te eten krijg. Ook de wijn erbij, uit het voor mij onbekende wijnland Portugal (ja, natuurlijk ken ik port), is erg goed.
Het hoofdgerecht: kalfsvlees met een fijne, krachtige jus, verschillende aardappelbereidingen, waaronder een pomme soufflé. Respect voor mensen die dat kunnen maken, want mij is het nog nooit gelukt. We proeven een heerlijk stukje sukade met een krokant korstje en wat bereidingen van tuinbonen.
Na de koffie met diverse zoete hapjes krijgen we een alleszins redelijke rekening gepresenteerd, waarna we terugkeren naar school om alle afgunstige blikken in ontvangst te nemen. Collega R. raakt maar niet uitgepraat over het fantastische eten. Volgend jaar weer?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten