Slechts een jaar of acht geleden, met name in de tijd dat ik elk concert van After Forever bezocht, struinde ik heel Nederland en Vlaanderen af om muziekfestivals te bezoeken. Zeker in Nederland zijn er weinig festivals waar ik nooit ben geweest. Hoewel ik nog steeds graag een metalnummertje mag luisteren, ga ik er niet meer voor naar festivals. Gelukkig kwam ik er begin dit jaar achter dat er ook festivals bestaan op gastronomische gebied. Het Preuvenemint kende ik wel, maar vorige week vrijdag ontdekte ik Taste of Amsterdam.
Vanuit mijn werk haastte ik me om in de trein te komen, omdat ik wist dat er maar weinig speling was: 17:45 móesten we daar zijn voor een kookdemonstratie van helden Julius Jaspers en Robert Kranenborg. De NS zorgde er helaas voor dat we daar om kwart over zes pas aan kwamen kakken, waardoor we nog net konden proeven wat ze gemaakt hadden. De 'zure kip' deed voor mij helaas zijn naam iets te veel eer aan. We willen even wachten op de volgende demonstratie met o.a. Alain Caron, maar het geluid begeeft het en wordt de eerstkomende tijd niet hersteld.
We maken een wandeling terug naar de ingang, vanwege het zeevruchtenrestaurant aldaar, ook o.a. onder leiding van Julius Jaspers. Ramona gaat voor een coquille en ik neem drie oesters. Rauw had ik die nog nooit gehad, dus eindelijk was ik in de gelegenheid om dat te proeven. Veel mensen met ervaring die ik ken, beschrijven dit als 'niet meer dan een rochel in een schelp', maar ik ben toch erg blij dat er ik drie heb in plaats van één!
In het Taste Theater wonen we een wijnproefsessie bij door het tijdschrijft Winelife. Op een smaakvolle manier wordt ons inzichtelijk gemaakt hoe dezelfde klassieke Franse druivenrassen uit verschillende landen voor verschillende (en zeker niet slechtere) smaken en kwaliteiten zorgen. Jammer is alleen dat we hierbij een lezing krijgen van de minst inspirerende spreker die ik in tijden ben tegengekomen. Hij weet duidelijk veel over de geschiedenis van wijn, maar eens te meer blijkt maar weer dat lesgeven echt een vak is.
We gaan naar diverse lezingen, waarvan die van Vlaamse barbecuegoeroe en wereldkampioen BBQ Peter de Clercq de interessantste is. Hij maakt tijdens zijn verhaal oesters, zeebaars en coquilles op de barbecue klaar, die we tussendoor mogen proeven. Heerlijk! De lezingen zijn af en toe moeilijk te volgen omdat op de achtergrond Ramon Beuk staat te bewijzen dat hij een showmannetje is in plaats van een kok, maar met name Ramona is zo onder de indruk van chef De Clercq dat we besluiten zeker zijn restaurant Elckerlijc in Maldegem een keer een bezoek te brengen. Niet alleen omdat ik de naam zo mooi vind!
We doen nog wat inkopen: ezels- en eendenworst, lekkere broden, en een mandje cress-soorten. Daar was ik al lang naar op zoek, maar de enige winkel voor particulieren ligt in Amstelveen, dus ik was blij hier wat mee te kunnen nemen. We eten een proeverij bij restaurant Lute, omdat daar scheermessen op de kaart staan en die heb ik ook nog nooit gegeten. Ik geloof dat ik op basis daarvan mijn logje over de vijf lekkerste dingen moet aanpassen. Dit zijn de lekkerste schelpdieren die ik ken. Nou okee dan, samen met coquilles.
Tijd om te gaan. Ik had van tevoren verwacht dat het hier zou overlopen van mensen die zich willen profileren als culinair deskundigen. Van die mensen die naar sterrenrestaurants gaan om zelf te beoordelen of die sterren wel verdiend zijn en bij voorbaat een negatieve houding hebben. Van die mensen die bij het wijn proeven praten over afdronk en bouquet en finale, maar geen flauw idee hebben hoe je tannine herkent. Dat idee klopte enigszins. Je hoort regelmatig dit snobistische geblaat om je heen, maar gelukkig is er en meerderheid gewoon daar om te genieten en niet om gezien en gehoord te worden. Ik ben volgend jaar zeker weer van de partij!
Vanuit mijn werk haastte ik me om in de trein te komen, omdat ik wist dat er maar weinig speling was: 17:45 móesten we daar zijn voor een kookdemonstratie van helden Julius Jaspers en Robert Kranenborg. De NS zorgde er helaas voor dat we daar om kwart over zes pas aan kwamen kakken, waardoor we nog net konden proeven wat ze gemaakt hadden. De 'zure kip' deed voor mij helaas zijn naam iets te veel eer aan. We willen even wachten op de volgende demonstratie met o.a. Alain Caron, maar het geluid begeeft het en wordt de eerstkomende tijd niet hersteld.
We maken een wandeling terug naar de ingang, vanwege het zeevruchtenrestaurant aldaar, ook o.a. onder leiding van Julius Jaspers. Ramona gaat voor een coquille en ik neem drie oesters. Rauw had ik die nog nooit gehad, dus eindelijk was ik in de gelegenheid om dat te proeven. Veel mensen met ervaring die ik ken, beschrijven dit als 'niet meer dan een rochel in een schelp', maar ik ben toch erg blij dat er ik drie heb in plaats van één!
In het Taste Theater wonen we een wijnproefsessie bij door het tijdschrijft Winelife. Op een smaakvolle manier wordt ons inzichtelijk gemaakt hoe dezelfde klassieke Franse druivenrassen uit verschillende landen voor verschillende (en zeker niet slechtere) smaken en kwaliteiten zorgen. Jammer is alleen dat we hierbij een lezing krijgen van de minst inspirerende spreker die ik in tijden ben tegengekomen. Hij weet duidelijk veel over de geschiedenis van wijn, maar eens te meer blijkt maar weer dat lesgeven echt een vak is.
We gaan naar diverse lezingen, waarvan die van Vlaamse barbecuegoeroe en wereldkampioen BBQ Peter de Clercq de interessantste is. Hij maakt tijdens zijn verhaal oesters, zeebaars en coquilles op de barbecue klaar, die we tussendoor mogen proeven. Heerlijk! De lezingen zijn af en toe moeilijk te volgen omdat op de achtergrond Ramon Beuk staat te bewijzen dat hij een showmannetje is in plaats van een kok, maar met name Ramona is zo onder de indruk van chef De Clercq dat we besluiten zeker zijn restaurant Elckerlijc in Maldegem een keer een bezoek te brengen. Niet alleen omdat ik de naam zo mooi vind!
We doen nog wat inkopen: ezels- en eendenworst, lekkere broden, en een mandje cress-soorten. Daar was ik al lang naar op zoek, maar de enige winkel voor particulieren ligt in Amstelveen, dus ik was blij hier wat mee te kunnen nemen. We eten een proeverij bij restaurant Lute, omdat daar scheermessen op de kaart staan en die heb ik ook nog nooit gegeten. Ik geloof dat ik op basis daarvan mijn logje over de vijf lekkerste dingen moet aanpassen. Dit zijn de lekkerste schelpdieren die ik ken. Nou okee dan, samen met coquilles.
Tijd om te gaan. Ik had van tevoren verwacht dat het hier zou overlopen van mensen die zich willen profileren als culinair deskundigen. Van die mensen die naar sterrenrestaurants gaan om zelf te beoordelen of die sterren wel verdiend zijn en bij voorbaat een negatieve houding hebben. Van die mensen die bij het wijn proeven praten over afdronk en bouquet en finale, maar geen flauw idee hebben hoe je tannine herkent. Dat idee klopte enigszins. Je hoort regelmatig dit snobistische geblaat om je heen, maar gelukkig is er en meerderheid gewoon daar om te genieten en niet om gezien en gehoord te worden. Ik ben volgend jaar zeker weer van de partij!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten