Je eet alleen nog bij goede restaurants...
Hier beschreef ik al onze geweldige avond bij De Leuf in Ubachsberg. Omdat dat in het pinksterweekend was en ik nog wat hotelbonnetjes had, maakten we van de gelegenheid gebruik om her en der in Nederland nog een beetje te gaan wandelen.
Vanuit het diepe zuiden trokken we zaterdag eerst naar Zevenaar, waar we onder andere door een prachtige bomentuin wandelden. Na uren wandelen, krijg je dan toch trek en nu was er in de buurt zo'n all-you-can-eat-wokrestaurant. Om de één of andere reden (waarschijnlijk zit hem dat in het all-you-can-eatgedeelte) hebben die tenten altijd een enorme aantrekkingskracht op mij, omdat ik van tevoren altijd denk dat dat heel lekker is.
Daarbinnen gaat het altijd hetzelfde. Ik laad een bord vol met garnalen, om mijn geld er zo veel mogelijk uit te halen, wat peultjes, wat bamboe en wat wolkenoortjes en geef het bord aan de wokman. Dat is een man die je maar de helft van de tijd ziet, omdat hij zich verbergt achter een vuurkolom en die zijn handen en armen vol heeft staan met blaren en schrammen. Ik vraag om oestersaus en kijk verder de vitrines rond. Dat is áltijd het moment dat ik erachter kom dat er ook sushi was. Daardoor neem ik in zo'n restaurant altijd het voorgerecht na het eerste hoofdgerecht. Na de derde keer kan er geen toetje meer bij en zodra je buiten staat, besef je dat je eigenlijk helemaal niet lekker hebt gegeten. ALTIJD verheug ik me op een avond wok en ALTIJD is het achteraf een deceptie.
Gelukkig is er ook een zondag. We rijden verder naar Holten, waar we overnachten in het AC Hotel. Bij onze boeking krijgen we een bon van 20% korting op de hele rekening van Flavours, het restaurant van het hotel. We besluiten dat maar uit te proberen. We gaan er binnen en moeten een tijdje wachten tot er iemand komt om ons naar een tafel te brengen. Dit blijkt de toon te zetten voor de rest van de avond. Vooraf neem ik carpaccio. Die blijkt bij aankomst gewoon uit de diepvries te komen. De helft ervan is zelfs nog bevroren.
Bij de bestelde fles wijn, krijgen we volgens de kaart een gratis halve-literfles water. Ik ga ervan uit dat ik daar dan niet extra om hoef te vragen. Als de fles wijn half leeg is, besluit ik dat toch maar te doen. Even later krijgen we een literfles water op tafel. Als ik vraag hoe het zit, schrikt de serveerster duidelijk en praat ze zich eruit door te melden dat ze ons vanwege de hitte een liter geeft in plaats van een halve liter. We willen eigenlijk snel terug naar onze kamer, maar de bediening blijft in hetzelfde tempo werken. Het zal ook wel door de hitte komen...
Na dit weekend heb ik besloten nooit meer in een willekeurige zaken te eten maar slechts nog in door Michelin of Gault Millau aanbevolen restaurants.
Hier beschreef ik al onze geweldige avond bij De Leuf in Ubachsberg. Omdat dat in het pinksterweekend was en ik nog wat hotelbonnetjes had, maakten we van de gelegenheid gebruik om her en der in Nederland nog een beetje te gaan wandelen.
Vanuit het diepe zuiden trokken we zaterdag eerst naar Zevenaar, waar we onder andere door een prachtige bomentuin wandelden. Na uren wandelen, krijg je dan toch trek en nu was er in de buurt zo'n all-you-can-eat-wokrestaurant. Om de één of andere reden (waarschijnlijk zit hem dat in het all-you-can-eatgedeelte) hebben die tenten altijd een enorme aantrekkingskracht op mij, omdat ik van tevoren altijd denk dat dat heel lekker is.
Daarbinnen gaat het altijd hetzelfde. Ik laad een bord vol met garnalen, om mijn geld er zo veel mogelijk uit te halen, wat peultjes, wat bamboe en wat wolkenoortjes en geef het bord aan de wokman. Dat is een man die je maar de helft van de tijd ziet, omdat hij zich verbergt achter een vuurkolom en die zijn handen en armen vol heeft staan met blaren en schrammen. Ik vraag om oestersaus en kijk verder de vitrines rond. Dat is áltijd het moment dat ik erachter kom dat er ook sushi was. Daardoor neem ik in zo'n restaurant altijd het voorgerecht na het eerste hoofdgerecht. Na de derde keer kan er geen toetje meer bij en zodra je buiten staat, besef je dat je eigenlijk helemaal niet lekker hebt gegeten. ALTIJD verheug ik me op een avond wok en ALTIJD is het achteraf een deceptie.
Gelukkig is er ook een zondag. We rijden verder naar Holten, waar we overnachten in het AC Hotel. Bij onze boeking krijgen we een bon van 20% korting op de hele rekening van Flavours, het restaurant van het hotel. We besluiten dat maar uit te proberen. We gaan er binnen en moeten een tijdje wachten tot er iemand komt om ons naar een tafel te brengen. Dit blijkt de toon te zetten voor de rest van de avond. Vooraf neem ik carpaccio. Die blijkt bij aankomst gewoon uit de diepvries te komen. De helft ervan is zelfs nog bevroren.
Bij de bestelde fles wijn, krijgen we volgens de kaart een gratis halve-literfles water. Ik ga ervan uit dat ik daar dan niet extra om hoef te vragen. Als de fles wijn half leeg is, besluit ik dat toch maar te doen. Even later krijgen we een literfles water op tafel. Als ik vraag hoe het zit, schrikt de serveerster duidelijk en praat ze zich eruit door te melden dat ze ons vanwege de hitte een liter geeft in plaats van een halve liter. We willen eigenlijk snel terug naar onze kamer, maar de bediening blijft in hetzelfde tempo werken. Het zal ook wel door de hitte komen...
Na dit weekend heb ik besloten nooit meer in een willekeurige zaken te eten maar slechts nog in door Michelin of Gault Millau aanbevolen restaurants.
Haha, dat gevoel heb ik idd ook altijd als ik wegga bij een wokrestaurant.
BeantwoordenVerwijderenSinds vorige week heb ik ook besloten nooit meer naar een pannenkoekenhuis te gaan, bah bah